برنج قرمز در آسیا شالیزار در سه نوع خاک اصلی کشت می‌شود، از جمله خاک‌های رس با کف محکم در چند اینچ از سطح. سیلت ها و رس های نرم با کف های نرم که در هنگام خشک شدن سخت می شوند. و پیت و ماک حاوی پیت، مشروط بر اینکه عمق پیت بیش از حد نباشد. مزارع باید قبل از برداشت زهکشی و خشک شوند.
هنگامی که از کمباین ها یا دستگاه های کوبنده بایندر استفاده می شود، دانه باید تا حدود 14 درصد رطوبت خشک شود تا در انبار خراب نشود. هنگامی که از چسب های درو استفاده می شود، محصول به روش های خاصی “شوک” می شود تا دانه از باران محافظت شود.
هسته برنج برداشت شده که به نام شلتوک یا برنج خشن شناخته می شود، توسط پوسته یا پوسته محصور شده است. آسیاب کردن معمولاً هر دو لایه پوسته و سبوس هسته را از بین می برد و گاهی اوقات پوششی از گلوکز و تالک اعمال می شود تا سطحی براق به هسته بدهد.
برنجی که فقط برای جدا کردن پوسته آن فرآوری می شود، به نام برنج قهوه ای، حاوی حدود 8 درصد پروتئین و مقادیر کمی چربی است و منبع تیامین، نیاسین، ریبوفلاوین، آهن و کلسیم است.
برنجی که آسیاب می شود تا سبوس آن نیز از بین برود، برنج سفید نامیده می شود و از نظر مواد مغذی بسیار کاهش می یابد. هنگامی که برنج سفید بخش عمده ای از رژیم غذایی را تشکیل می دهد، خطر ابتلا به بری بری، بیماری ناشی از کمبود تیامین و مواد معدنی وجود دارد.
برنج سفید آب پز شده به طور ویژه قبل از آسیاب کردن برای حفظ بیشتر مواد مغذی فرآوری می شود و برنج غنی شده حاوی آهن و ویتامین های B است.
روش‌های آسیاب مورد استفاده در اکثر مناطق آسیا نسبتاً ابتدایی هستند، اما آسیاب‌های بزرگ در ژاپن و برخی مناطق دیگر کار می‌کنند. پوسته‌کردن شالیزار معمولاً با هاون‌ها و هاون‌هایی که با دست، پا یا نیروی آب کار می‌کنند، انجام می‌شود. بهبودها به آرامی در حال انجام است.
