کپسول آتش نشانی اتمی

کپسول آتش نشانی، دستگاه قابل حمل یا متحرک که برای خاموش کردن آتش کوچک با هدایت ماده ای که ماده در حال سوختن را خنک می کند، شعله را از اکسیژن محروم می کند یا با واکنش های شیمیایی رخ داده در شعله تداخل می کند، استفاده می شود.

آب دو مورد از این عملکردها را انجام می دهد: تبدیل آن به بخار گرما را جذب می کند و بخار هوا را از مجاورت شعله جابجا می کند. بنابراین، بسیاری از کپسول آتش نشانی کف، مخازن کوچکی هستند که مجهز به پمپ های دستی یا منابع گاز فشرده هستند تا آب را از طریق یک نازل به حرکت درآورند.

آب ممکن است حاوی یک عامل مرطوب کننده باشد تا در برابر آتش سوزی در اثاثه یا لوازم داخلی موثرتر باشد، یک افزودنی برای تولید یک کف پایدار که به عنوان مانعی در برابر اکسیژن عمل می کند، یا یک ضد یخ. دی اکسید کربن یک پیشران معمولی است که با برداشتن پین قفل شیر سیلندر حاوی گاز مایع وارد بازی می شود.

این روش جایگزین فرآیند تولید دی اکسید کربن با مخلوط کردن اسید سولفوریک با محلول بی کربنات سدیم در کپسول آتش نشانی سودا-اسید شده است.

عوامل متعددی علاوه بر آب استفاده می شود. انتخاب مناسب ترین آنها در درجه اول به ماهیت موادی که در حال سوختن هستند بستگی دارد. ملاحظات ثانویه شامل هزینه، پایداری، سمیت، سهولت تمیز کردن و وجود خطر الکتریکی است.

کپسول آتش نشانی

CO2 یا خاموش کننده های شیمیایی خشک – دی اکسید کربن – این خاموش کننده ها از CO2 به عنوان عامل خاموش کننده اصلی استفاده می کنند.

گاز غیر قابل اشتعال تحت فشار شدید قرار دارد و به آن اجازه می دهد تا آتش را خنک کند زیرا تکه های یخ خشک از شاخ بیرون می زند. CO2 برای جابجایی اکسیژن کار می کند. طبق گفته OSHA، خاموش کننده های CO2 برای آتش سوزی کلاس B و C (مایع قابل اشتعال و الکتریکی) طراحی شده اند.

آتش‌های کلاس‌های A، B و C را می‌توان با کپسول آتش نشانی 6 کیلویی دی اکسید کربن، هیدروکربن‌های هالوژنه مانند هالون‌ها یا مواد شیمیایی خشک مانند بی‌کربنات سدیم یا آمونیوم دی‌هیدروژن فسفات کنترل کرد. آتش‌سوزی‌های کلاس D معمولاً با مواد شیمیایی خشک مبارزه می‌شوند.

یک پمپ دستی اولیه برای هدایت آب به سمت آتش توسط کتزیبیوس اسکندریه در حدود 200 سال قبل از میلاد اختراع شد و دستگاه های مشابهی در قرون وسطی مورد استفاده قرار گرفت. در اوایل دهه 1700، دستگاه هایی که به طور مستقل توسط شیمیدانان انگلیسی آمبروز گادفری و فرانسوی سی.

با توجه به نرخ گرمایش بالاتر روغن‌های گیاهی در وسایل آشپزی تجاری NFPA10، کپسول‌های آتش‌نشانی قابل حمل، اکنون دارای رتبه‌بندی کلاس K برای خاموش‌کننده‌های آتش‌نشانی آشپزخانه است که اکنون باید در همه آشپزخانه‌های رستوران‌های قابل نصب نصب شوند. هنگامی که آتش در یک سرخ کن عمیق شروع می شود، همیشه نمی توان آن را با هودهای سنتی یا خاموش کننده های کلاس B خاموش کرد.

خاموش کننده های کلاس K معمولاً از بی کربنات پتاسیم به عنوان یک عامل خاموش کننده استفاده می کنند. علاوه بر این، برخی از خاموش کننده های کلاس K یک مه ریز پاشیده می شوند و خاموش کننده های شیمیایی مرطوب کلاس K محسوب می شوند.

اکثر خدمات کپسول آتش نشانی سپهر در شهرهایی که 5000 نفر یا بیشتر زندگی می کنند، یک شرکت موتور (پمپ کننده)، یک شرکت کامیون (کامیون نردبان)، و یک خودروی نجات را به محل حادثه اعزام می کنند. اگر آتش‌سوزی شامل سازه‌ای باشد که افراد زیادی آن را اشغال کرده‌اند، دو یا چند شرکت ممکن است به زنگ اول پاسخ دهند.

اولین آتش‌نشانانی که وارد می‌شوند آتش را ارزیابی می‌کنند تا تکنیک‌های مورد استفاده در خاموش کردن آن را با در نظر گرفتن ساخت ساختمان در حال سوختن و هرگونه سیستم حفاظت آتش در آن تعیین کنند.