کابل، بند سیمی با استحکام زیاد یا زنجیر فلزی سنگین که برای حمل، بکسل، حمایت از جاده یک پل معلق یا محکم کردن کشتی بزرگ به لنگر یا پهلوگیری آن استفاده می‌شود.
امروزه کابل 6 رشته ای اغلب به خطی اطلاق می شود که برای انتقال سیگنال های الکتریکی استفاده می شود. یکی از انواع کابل های الکتریکی شامل هسته ای است که توسط رشته های سیم پیچ خورده محافظت می شود و به طور مناسب عایق بندی شده است، به ویژه هنگامی که برای عبور از اقیانوس ها از زیر دریا استفاده می شود.
پیامی که توسط کابل منتقل می شود به عنوان کابل گرام یا کابل شناخته می شود. فرانسه و انگلیس برای اولین بار با موفقیت توسط کابل تلگراف زیردریایی در سال 1845 به یکدیگر متصل شدند.
اولین کابل دائمی ماوراء اقیانوس اطلس در سال 1866 توسط کوروش وست فیلد گذاشته شد، اگرچه امکان آن در سال 1858 نشان داده شده بود. اولین پیام تلفنی از نیویورک به فیلادلفیا مخابره شد. در سال 1936; اولین کابل تلفن فراآتلانتیک در سال 1956 کشیده شد.
کابل فیبر نوری در دهه 1980 جایگزین اشکال قبلی کابل های زیردریایی شد. اهمیت کابل زیردریایی با توسعه اینترنت به شدت افزایش یافته است و بیش از 700000 مایل کابل زیر دریا در حال حاضر استفاده می شود.
کابل کواکسیال، که عملاً در برابر تداخل خارجی مصون است، از دو هادی متحدالمرکز تشکیل شده است که توسط یک عایق از هم جدا شده اند. جریان در هادی داخلی، جریان را در هادی بیرونی به سمت مرکز می کشد نه اینکه اجازه دهد به بیرون از بین برود.
از آنجا که آنها می توانند تعداد زیادی سیگنال را به طور همزمان حمل کنند، کابل های کواکسیال در سیستم های تلویزیون کابلی نیز استفاده می شوند.
جدیدترین شکل کابل، کابل فیبر نوری است که در دهه 1970 توسعه یافت. به جای یک هادی مسی، یک فیبر شیشه ای سیلیکا سیگنال های دیجیتالی را به عنوان پالس های نور حمل می کند.
سیم عایق که برق را از ژنراتور به مصرف کننده هدایت می کند کابل نیز نامیده می شود. اغلب حاوی هادی های متعددی است و باید از اندازه کافی برای حمل جریان های بزرگ برخوردار باشد. عایق آن باید ولتاژ بالا را تحمل کند.
